Kolubarski ugljeni basen, najveći je proizvođač lignita u zemlj. Nalazi se šezdesetak kilometara jugozapadno od Beograda. Obuhvata područje od 600km². Basen se  na istoku prostire  do mesta Venčane i Rudovci, na zapadau do Uba i Koceljeve, na severu do reke Tamaneve i mesta Stepojevac, a na jugu do Lajkovca i Slovca. Reka Kolubara deli kolubarski basen na njegov istočni i zapadni deo. Administrativni centar basena je Lazarevac, čija je razvojna sudbina određena eksploatacijom uglja.

Iz okna ovog rudnika snabdevana je lignitom električna centrala u Vreocima jačine 12 MW. Beograd, Kragujevac, Šabac, Valjevo, Kraljevo, Jagodina, Ćurpija i Lazarevac snabdevani su svojevremeno iz ove elektarne.

Do prekretnice u razvoju rudarstva u kolubarkom basenu dolazi šezdesetih godina prošloga veka, kada se intenzivno otvaraju površinski otkopi za masovnu proizvodnju uglja. To vreme se slobodno može nazvati tehnološkom revolucijom u rudarstvu i energetici Srbije. Otvaraju se površinski kopovi Polja A, Polje B i Polje D. Dolazi do ubrzane izgradnje postrojenja za preradu uglja, termo-elektrane u Velikim Crljenima, metalske delatnosti i drugih proizvodnih pogona.

Tokom svoje stogodišnjeg postojanja kolubarski basen menja ljude i njihova zanimanja, premešta reke i brda, seli naselja. Rudarski basen Kolubara decenijama ispisuje novi reljef i geografiju na području Lazarevca, Uba i Lajkovca.

Rudski basen Kolubara je najmoćnija karika u Elektroprivredi Srbije. Samo u posleratnom periodu proizvedeno je preko 580 miliona tona uglja. Iz kolubarsko lignita proizvede se svaki drugi kilovat električne energije u Srbiji. Kopajući dnevno i do 100000 tona uglja, omogućava se pouzdani rad termo-elektrane Nikola Tesla i Kolubara A Veliki Crljeni.