Moj rodni grad, Valjevo,
nalazi se u Zapadnoj Srbiji, u Kolubarskom okrugu, na nepunih 100 kilometara
jugozapadno od Beograda. Gradsko jezgro smešteno je u kotlini kroz koju
protiče reka Kolubara. Sa oko 95000 stanovnika, koliko ima Opština Valjevo,
moj grad spada među veća i razvijenija naselja u Srbiji. Svrstava se i među
najstarija gradska naselja Srbije.
Tešnjar -
stara čaršija iz turskog vremena
Ime
Valjevo se po prvi put sreće u dubrovačkim spisima iz 1393. godine. Od tada
naselje ima šest stotina godina potvrđenog kontinuiranog postojanja. Postoji
više narodnih legendi koje imaju različite priče o nastanku imena Valjevo. Po
jednoj Valjevo je dobilo ime po „valjaricama“ kojih je bilo duž obala Kolubare.
Druga opet ime Valjevo vezuje za dobru, „valjanu“, zemlju u valjevskoj kotlini.
Po trećoj legendi Valjevo je svoje ime dobilo po grupi umornih izbeglica, koji
su se, bežeći pred Turcima skotrljali, „svaljali“, s okolnih planina u kotlinu.
A filolozi kažu da je nastalo po latinskoj reči vallis, što znači dolina, ali
najbliže istini da je grad dobio ime po izvesnom Valju, što je staro slovensko
ime, koji je bio vlasnik prve kafane podignute na teritoriji grada, te odatle i
ne čudi što u Valjevu na svakom koraku niču kafane, kafići, restorani, a
Valjevci su poznati po tome što sa prvim lepim danima, čak i u toku radnog
vremena, ispune sve kafanske bašte.
Najznačajnije
kulturnoistorijske znamenitosti Valjeva su Tešnjar, kula Nenadovića, Muselimov
konak, Narodni muzej, u čijoj je zgradi prvobitno bila Valjevska gimnazija od
1870. do 1906. kada je premeštena u novu, znatno prostraniju zgradu, u kojoj se
i danas nalazi.
Zanimljivo je da je zgrada Treće Beogradske gimnazije građena po uzoru na našu,
valjevsku.
Muselimov konak,
podignut u 18. veku, je najstarija sačuvana zgrada u Valjevu i u svoje vreme je
bio deo većeg kompleksa administrativnih zgrada u centru varoši. Međutim,
osnovni istorijski značaj konaka se ogleda u činjenici da je to jedini
materijalni ostatak u Srbiji direktno vezan za seču knezova, kao neposredni
povod Srpske revolucije, budući da su u podrumu Konaka početkom 1804. godine,
bili zatvoreni valjevski knezovi Aleksa Nenadović i Ilija Birčanin.
Valjevska
gimnazija
Rečne doline
koje se završavaju u valjevskoj kotlini predstavljaju izvanredna mesta za šetnju
i rekreaciju u prirodi, a da se ne napusti gradski atar. Gotovo u samom centru
grada Valjeva se završava kanjon reke Gradac, jedne od najčistijih reka u
Evropi.
Ime
Valjevo se po prvi put sreće u dubrovačkim spisima iz 1393. godine. Od tada
naselje ima šest stotina godina potvrđenog kontinuiranog postojanja. Postoji
više narodnih legendi koje imaju različite priče o nastanku imena Valjevo. Po
jednoj Valjevo je dobilo ime po „valjaricama“ kojih je bilo duž obala Kolubare.
Druga opet ime Valjevo vezuje za dobru, „valjanu“, zemlju u valjevskoj kotlini.
Po trećoj legendi Valjevo je svoje ime dobilo po grupi umornih izbeglica, koji
su se, bežeći pred Turcima skotrljali, „svaljali“, s okolnih planina u kotlinu.
A filolozi kažu da je nastalo po latinskoj reči vallis, što znači dolina, ali
najbliže istini da je grad dobio ime po izvesnom Valju, što je staro slovensko
ime, koji je bio vlasnik prve kafane podignute na teritoriji grada, te odatle i
ne čudi što u Valjevu na svakom koraku niču kafane, kafići, restorani, a
Valjevci su poznati po tome što sa prvim lepim danima, čak i u toku radnog
vremena, ispune sve kafanske bašte.
Zanimljivo je da je zgrada Treće Beogradske gimnazije građena po uzoru na našu,
valjevsku.
.
