Završena je 1752.godine na mestu starije, slamom pokrivene, drvene srpske crkve. Oblikovana je i građena u baroknom stilu i konstrukcijama. Unutrašnjost crkve, osim visokog i bogato izrezbarenog ikonostasa sa ikonama Dimitrija Baćevića, ima zidne slike, ikone i zastave, kao i drugi inventar od značaja za kulturnu i privrednu istoriju Zemuna.
Prvobitni zvonik, izgoreo je u požaru 1867.godine obnovljen je 1870.godine.
Građevina predstavlja,
ne samo najstariju
sačuvanu srpsku
crkvu u starom
jezgru Zemuna, već i u
Beogradu. Od crkve
vodi kaldrmisana ulica
jednom putanjom
do kule na Gardošu,
a drugom prema
Zemunskom keju
i dobro poznatim
restoranima,poput
Šarana, Reke,
Venecije i drugih.

Kafana ''Beli medved'' jedini je sačuvani objekat tzv.balkanske arhitekture u starom jezgru Zemuna. Na najstarijim planovima Zemuna obeležena je pod nazivom ''Zartaken'', a pominje se i kao mesto u kojem je 1717.godine odseo princ, austrijski vojskovođa i državnik Eugen Savojski. Građena je kao objekat dvojne namene sa stanovima na spratu i kafanom ''Beli medved'' u prizemlju. Ispod ''Belog medveda'' nalazi se podzemni hodnik, dugačak više od 20m. Sa njegove bočne strane ulazilo se u veliki vinski podrum, u kome su nekadašnji birtaši čuvali vino.

Slavenoserbska biblioteka zemunska osnovana je na svetog Savu 27.01.1825.godine, a njen nominalni osnivač bio je trgovac Mojsej M.Lazarević. Njen prvi mecena je darovao 145 srpskih, nemačkih i latinskih knjiga. Tokom XIX i XX veka biblioteka je često menjala adrese, ali nikada nije napustila staro jezgro Zemuna. Godine 1989.pripojena je Biblioteci grada Beograda. Kroz biblioteku su prošli svi naši velikani javnog života, pisci, slikari, muzičari, glumci, kritičari. Biblioteka ''Sveti Sava'' je osnivač časopisa ''Pismo''.

Zemun je dom jedne od prvih privatnih operskih kuća u Srbiji. Opera i teatar ''Madlenianum'' je osnovan 1998. godine u zgradi nekadašnjeg Zemunskog pozorišta. Bogat repertoar uključuje opere, mjuzikle, pozorišne predstave i koncerte. Uklopljen u ambijent i duh starog Zemuna, ''Madlenianum'' je centar kulturnih i umetničkih zbivanja ovog mesta.
Lutkarsko pozorište Pinokio je organizator Festivala monodrame i pantomime koje se svake godine održava u Zemunu.
Jedna od glavnih zemunskih galerija, Stara kapetanija smeštena je na kraju šetališta. Pored stalnih izložbi, galerija organizuje pojedinačne i grupne izložbe umetnika koji su orjentisani najviše ka savremenoj umetnosti. Jedan od redovnih godišnjih događaja koji se održava u galeriji je Međunarodni salon karikature. Tokom Salona, posetioci imaju priliku da vide karikature renomiranih autora iz celog sveta.
Naravno, tu je i Leto na Gardošu, jedan od omiljenih gradskih letnjih festivala koji se svakog leta održava u Zemunu. Jul i avgust su rezervisani za brojna dešavanja koja uključuju predstave za decu i odrasle, različite radionice i koncerte.

Zemun ima tri važna trga - Avijatičarski, Veliki i Magistratski trg. Avijatičarski trg je poznat po zgradi nekadašnje Komande vazduhoplovstva. Konstruisana pod uticajem savremene arhitekture, ova zgrada ima interesantan izgled koji podseća/imitira avion. Fasada je ukrašena statuom Ikara, rad skulptorke Zlate Markov-Baranj. Zgrada je oštećena tokom NATO bombardovanja, ali je i dalje dobrim delom očuvana. Veliki i Magistratski trg leže jedan pored drugog. Veliki trg je uvek bio centar trgovine. Čak i danas ovde se nalazi zelena pijaca na kojoj možete da kupite sveže namirnice i mlečne proizvode. Tu ćete pronaći i katoličku crkvu Presvete bogorodice koja je izgrađena na temelju stare džamije. Nakon što su Austrijanci preuzeli vlast u Zemunu, džamije su uništene, a podignute su crkve. Crkva je rekonstruisana u XIX veku i u to vreme dobila je barokni izgled. Magistratski trg je uvek bio sedište gradske vlasti, a ta tradicija održala se do danas s obzirom da se opštinska zgrada i dalje nalazi na ovom trgu. Tokom zimskih praznika, ovde se održava tradicionalni božićni vašar na kojem možete da kupite najrazličitije drangulije, slatkiše, dekoraciju i suvenire. Ova dva trga deli Gospodska ulica. Ova stara ulice poznata je po prodavnicama i radnjama zemunskih zanatlija. Danas, kada je otvorena samo za pešake, tradicija sa radnjama se nastavlja. Međutim, stare zanatlijske radionice zamenili su kafići i moderni butici.

Među svim zemunskim znamenitostima naročito se ističu tri stare kuće. Međutim, ne ističu se po arhitekturi, već po pričama i ljudima koji su prošli kroz njih.
Prva kuća je ujedno i najstarija u Zemunu. Prizemlje kuće je pretvoreno u kafanu Beli medved, a ime se zadržalo i do današnjih dana. Nažalost, kuća je napuštena i zatvorena za javnost.
Ičkova kuća, iako nazvana po trgovcu Petru Ičku, ustvari i nije pripadala njemu. Ona je služila kao gostionica, a bogati Ičko je boravio u njoj u jednom kratkom periodu. On je imao važnu ulogu u podizanju Prvog srpskog ustanka i kasnije mirovnih pregovora sa Turcima koji su se završili pomirenjem. Zato su stanovnici Zemuna njemu u čast nazvali kuću njegovim imenom.
Karamatina kuća, izgrađena 1762. godine, danas pripada porodici Karamata. Dimitrije Karamata kupio ju je 1772., a tokom njene duge istorije u njoj su boravili mnogi poznati gosti. Među njima su bili car Franc Jozef II, njegov nećak Franz I, kao i srpski reformator Vuk Karadžić. Tokom rata između Austrougarske i Turske, sedište austrijske vojske je bilo smešteno baš u ovoj kući. Zbog svoje umetničke vrednosti (vrednih slika i portreta), Karamatina kuća stavljena je pod zaštitu države i stoji kao spomenik kulture. Porodica Karamata i dalje živi u njoj.
U Glavnoj ulici nalazi se Zemunski muzej. Smešten je u jednoj staroj kući bogate i uticajne trgovačke porodice Spirta koja je izgrađena oko 1840. godine. Stalna postavka oslikava bogatu istoriju Zemuna, ali usled rekonstrukcije trenutno nije dostupna za javnost. Zemun je nakada imao i veliku jevrejsku zajednicu koja je nestala tokom Drugog svetskog rada. Pored male zajednice koja danas radi u Zemunu, još jedino zgrada stare sinagoge podseća na njihov život ovde. Međutim, 1962. godine gradske vlasti su prisvojile zgradu i pretvorile je u kulturni centar, a tokom devedesetih sinagoga je čak i iznajmljivana i korišćena kao restoran. Sve do današnjeg dana jevrejska zajednica nije pronašla način da povrati vlasništvo na sinagogom.