Grad Kladovo nalazi se na krajnjem istoku Srbije, na granici sa Rumunijom, u oblasti zvanoj Ključ koja je tako nazvana po velikom mendru koji Dunav pravi pri izlasku iz Đerdapske klisure. Grad se smestio na samoj obali Dunava, 10 kilometara nizvodno od Hidroelektrane "Đerdap I", na prostranom ravničarskom platou čija nadmorska visina iznosi samo 67 metara. U samom gradu živi oko 10.000 stanovnika, dok u celoj opštini, u 23 naseljena mesta, živi oko 30.000 stanovnika. Opština se na jugu graniči sa Negotinom, na zapadu sa Majdanpekom, dok je Dunav na sveru i istoku odvaja od susedne Rumunije.
Kladovo je od Beograda udaljeno 260 kilometara. Saobraćajno je dobro povezano sa ostalim delovima Srbije. Do njega se može doći iz tri pravca; iz Beograda preko Požearevca Đerdapskom magistralom, zatim auto putem Beograd - Niš preko Paraćina, planinskog prevoja Cestobrodica, Zaječara i Negotina i iz Niša preko planinskog prevoja Tresibaba, Knjaževca, Zaječara i Negotina. Preko Hidroelektrane "Đerdap I" povezano je sa Rumunijom. U Kladovo se može doći i Vodenim koridorom VII, odnosno Dunavom.
Dva glavna obeležja reljefa oblasti Ključa i Kladova kao njegovog središta su ravničarsko-terasasti tereni pored obale Dunava i brdski predeli nadmorske visine do 500 metara. Klima je umereno-kontinentalna, sa toplim letima i hladnim zimama. Vetrovi su ovde česta pojava, obično donose obilne i iznenadne padavine.
Kladovo se ubraja među starija naselja Podunavlja. Podignuto je na mestu gde je nekada bilo praistorijsko naselje, a zatim vojno-civilni rimski logor Zanes. Kao slovensko naselje u XII veku na ovom prostoru se pominje Novigrad, koji su Turaci porušili i osvojili 1396. godine nakon Nikopoljske bitke. Nakon turskog razaranja krajem XIV veka, Novigrad je opet porušen u ugarskom ratnom pohodu 1502, godine. Grad je obnovljen 1524. godine. Od ovog vremena umesto Novigrada sve se više pominje utvrđenje "Fetislam" koje su Turci podigli početkom XVI veka za potrebe svojih vojnih pohoda preko Dunava. Pod današnjim imenom Kladovo se prvi put pominje u jednom austrijskom vojnom dokumentu u kome je zabeležen napad hajduka iz Vlaške na grad 1596. godine. Najstarije i najvrednije pisano svedočanstvo o Kladovu ostavio je turski putopisac Evlija Čelebija. Kladovo je 1784. godine imalo 140 turskih i 50 hrišćanskih kuća, šest hanova i pet kafana. Stanovnici su mu bili Turci, Srbi i Vlasi. Kladovo je predato na upravu Srbiji 19. aprila 1867.godine, kada su knezu Mihajlu Obrenoviću predati ključevi još pet utvrđenja u Srbiji.
Kladovo je nakon Drugog svetskog rata izraslo u značajan društveni, privredni i kulturni centar ovog dela Srbije. Ono je u bivšoj socijalističkoj Jugoslaviji bilo jedno od vodećih brodogradilišta. Do prekretnice u njegovom razvoju došlo je početkom 70-ih godina prošlog veka sa izgradnjom hidroelektrane Đerdap.
