Grad Smederevo je jedan od gradova u Republici Srbiji. Nalazi se na obalama Dunava u Centralnom delu Srbiji i pripada Podunavskom okrugu. Sastoji se od 27 naselja: jednog gradskog, 7 prigradskih i 19 seoskih naselja. Trenutno se u gradu nalaze 33 osnovne i 3 srednje škole.
Smederevo se nalazi na 40° 39’ severna geografske širine i 20° 57’ istočne geografske dužine.
Nalazi se u severoistočnom delu Republike Srbije, na drugoj po veličini evropskoj reci Dunavu.
Od prestonice Beograda udaljen je svega 46 kilometara.
Na prvi pomen Smedereva nailazimo godine 1019.. Sledeći pisani pomen o Smederevu nalazi se i u povelji kneza Lazara iz 1381. godine, u kojoj se spominje manastir Ravanica i sela i imanja koja poklanja „u Smederevu ljudini Bogosavu s općinom i s baštinom“. Naselje dobija na značaju tek u XIV veku sa povlačenjem srpske države na sever pred turskim naletima. 1427, nakon smrti svog prethodnika Stefana, despot Đurađ Branković je po prethodno utvrđenom dogovoru morao da ugarskom kralju vrati Beograd.
Kao grad sa tradicijom prestonice Smederevo se izdvojilo odmah po izgradnji Smederevske tvrđave 1430. godine. Sve do 1459. godine godine grad je bio sedište Despotovine na čelu sa despotom Đurđem Brankovićem. Nakon toga grad potpada pod vlast Turaka.Turci uviđaju njegov izuzetno povoljan položaj na Dunavu i dograđuju utvrđenje sada za svoje potrebe. Smederevo je ponovo postalo prestonica 1806.godine.
Pod nemačkom okupacijom, 5.juna, 1941 Smederevo je doživelo katastrofalnu eksploziju. Eksploziju je izazvala municija koju su okupatori prevozili željeznicom i skladištili u tvrđavi. Tom prilikom poginulo je preko 3.000 ljudi, a ceo grad je bio porušen i delom zatrpan zemljom.
Karađorđev dud je spomenik prirode - botaničkog karaktera ali i znamenito mesto iz istorije Smedereva.
Pod ovim stablom je 8. novembra 1805. godine vožd Karađorđe, vođa Prvog srpskog ustanka, u prisustvu srpskih starešina i ustanika primio ključeve Smederevske tvrđave od turskog zapovednika grada, dizdara Muharema Guše.
Predaja ključeva je izvršena na svečan način, jer su Turci ostavili Srbima mnogo topova i municije, a Karađorđe im je dozvolio da izađu iz Smedereva sa vojnim častima i sitnim oružjem i da lađama odu niz Dunav u Vidin, u Bugarsku.
