Stari naziv za Smederevo je Semendrija, i znaci "krajnja vrata" zbog geografskog polozaja grada. Prvi pomen Semendrije je zabelezen u III veku p.n.e. U vreme Rimske imperije postojala su dva naselja zapadno od grada Vincea (Cirilovac) i Mons Aureus (Zlatno brdo). Naiziv Smederevo prvi put se pominje u Ravanickoj povelji 1381. Za vreme cara Proba Smederevski kraj je postao centar za gajenje vinove loze.
Smederevski grad je bio jedan od najvecih srednjevekovnih tvrdjava u Evropi. Podigao ga je Despot Djuradj Brankovic, poslednji znacajniji vladar na srpskom prestolu, i po njegovoj odluci postaje prestonica srednjevekovne Srbije. Posle smrti Stefana Lazarevica, despot nije mogao ostati u Beogradu, pa je sagradio novu prestonicu - Smederevo.
Despot Djuradj Brankovic kao poslednju odbranu, sazidao je tvrdjavu, na uscu
Jezave u Dunav. Jezgro tvrdjave je tzv. Mali grad (sazidan u periodu od 1428 do
1430 u obliku nepravilnog trougla). Uvidevsi da je grad pretesan da zastiti dvor
despot je za desetak godina uspeo da sazida i Veliki grad, zadrzavsi oblik
nepravilnog trougla. Mali grad je imao 6 kula, a veliki jos 19 kula.
Opkoljen
Dunavom, s jedne strane, Jezavom s druge, i sirokim vodenim rovom izgledao je
neosvojiv.
Despot je pokusao cak i rodbinskim vezama da sacuva grad i granice svoje drzave od osvajanja. Devet godina po zidanju grada pocinju napadi Turaka na grad. Grad je odolevao sve do smrti despota 1459. godine kada ga Tuci osvajaju. Padom Smedereva prestaje da postoji srednjevekovna srpska drzava.
Novembra 1805. Karadjordje oslobadja Smederevo i Muhamed Gusa predaje kljuceve grada ispod stoletnog duda.
Za vreme I svetskog rata Austijanci bombarduju grad nanoseci mu teska ostecenja. U II svetsom ratu grad je doziveo novo razaranje velikom eksplozijom municije 5. juna 1941. , a pred kraj rata engleski bombarderi dovrsavaju rusenje tvrdjave. Tako je Smederevski grad od najlepseg i najocuvanijeg srednjevekovnog grada ostao do danasnjih dana jedan od najruiniranijih gradova.